Hampir 10 juta rakyat Malaysia menghadapi masalah kekurangan makanan. Inisiatif untuk menyokong sumber makanan alternatif mula bertapak, tetapi cabaran masih ada.
Kesan pandemik terhadap rantaian bekalan makanan menunjukkan betapa cepatnya masyarakat bandar boleh menghadapi kekurangan dan kos makanan yang meningkat. Di Malaysia harga minyak masak melonjak pada Februari 2022, berikutan harga rekod minyak kacang soya dan minyak sawit pada 2021.
Unicef menganggarkan wabak itu akan menyebabkan 9.76 juta rakyat Malaysia tidak terjamin makanan.
Sebagai tindak balas, pergerakan yang semakin meningkat berusaha untuk menukar ruang kosong di bandar-bandar Malaysia kepada ladang bandar. Kerajaan Malaysia amat menyedari pergantungan negara kepada import makanan, dan mahu melihat industri pertanian dirangsang oleh penggunaan teknologi. Ini juga akan mewujudkan pekerjaan yang sangat diperlukan, dengan pengangguran masih melebihi paras pra-pandemik.
Tetapi Malaysia mempunyai tanah yang terhad untuk pertanian bandar, dan cabaran selanjutnya termasuk sumber yang tidak mencukupi, pulangan yang tidak menentu, kekurangan pengetahuan dan latihan yang tidak mencukupi.
Pertanian bandar terancang boleh menangani tanah ladang yang terhad - dan mencantikkan persekitaran bandar. Bandar di seluruh dunia telah menubuhkan ladang menegak menggunakan kemudahan canggih untuk menyumbang kepada kelestarian makanan.
Pakar pertanian bandar, perniagaan teknologi, ahli akademik dan bakat muda telah bekerjasama untuk menghasilkan resolusi transformatif melalui agroteknologi.
Kaedah pertanian bandar arus perdana kini menawarkan susunan tersusun yang memerlukan pengairan minimum dan sifar racun perosak. Ini membolehkan pelaksanaan besar-besaran pada bila-bila masa dan di mana sahaja.
Pertanian bandar mempunyai banyak faedah. Pertama, ia meminimumkan sisa: kira-kira 30 peratus daripada hasil segar musnah semasa pengangkutan ke kedai dan pasar raya. Sebaliknya, pertanian bandar menyediakan penuaian atas permintaan yang menjamin kesegaran.
Kedua, pertanian bandar boleh dilaksanakan oleh isi rumah individu. Ia menyediakan sumber makanan alternatif untuk memerangi kelaparan dan kekurangan zat makanan, dan meningkatkan kesihatan masyarakat.
Sehubungan dengan itu, pertanian bandar bermakna isi rumah boleh menjimatkan wang dengan memakan hasil yang mereka tanam sendiri. Ia boleh memberikan sumber pendapatan alternatif jika isi rumah menjual lebihan hasil mereka.
Namun, pertanian bandar adalah tugas yang sukar yang melibatkan penanaman, pemprosesan dan pengedaran makanan yang konsisten. Matlamatnya adalah untuk mewujudkan rantaian bekalan makanan yang selari.
Pertanian bandar memerlukan pelaburan modal yang pulangan tidak serta-merta. Ia juga memerlukan tenaga kerja, walaupun teknologi boleh mengurangkan keperluan ini.
Cabaran yang lebih besar bagi Malaysia ialah bersaing dengan rantaian bekalan global.
Ladang mega, sambungan pengangkutan yang luas, rangkaian pengedaran yang mantap dan teknologi pengawetan makanan yang intensif mewujudkan skala ekonomi yang membolehkan rantaian bekalan global memberikan harga yang paling kompetitif untuk hasil segar.
Bagi mula menyahut cabaran ini, Kementerian Pertanian dan Industri Makanan Malaysia telah memperuntukkan 17,000 hektar tanah untuk penanaman padi di bawah skim keselamatan makanan yang berlangsung hingga 2025.
Program ini menggalakkan kerjasama sektor swasta dengan pemilik padi. Ia bertujuan untuk meningkatkan sara diri beras Malaysia dengan menggunakan pendekatan pertanian moden dan pengurusan yang cekap untuk meningkatkan hasil.
Pertanian bandar boleh menangani jurang rantaian bekalan dan kelemahan yang telah didedahkan oleh Covid-19. Ia berpotensi untuk meningkatkan bekalan makanan, menstabilkan harga makanan dan mengurangkan kesan gangguan bekalan.
Sumber: EcoBusiness
Comments